Rıdvan Eşin
Esnaf Odaları Bidliği
Aydem
Rıdvan Eşin
Yaşar Çelebi
Köşe Yazarı
Yaşar Çelebi
 

Sokak Çocuğu...

Gözü kör olsun fakirliğin... hele, hele ÇARESİZLİĞİN. Çok renkli hayallerle evlenmişti Arzu kız beyaz atlı prensi ile... İşçi olarak çalışıyordu sevdiği adam. Aydın’ın orta halli bir semtinde oturuyorlardı. Başlangıçta her şey güzel gidiyordu. Taa ki Mustafa hastalanana kadar. 3 de çocukları olmuştu. 6 yıl çalışabildi Mustafa. Sonra amansız bir hasatlığa yakalandı; Kan Kanseri. (Zorluklarla geçen) 10 yıl evli kalabildiler. Üç çocuğu doyurmak, hasta kocaya bakmak zordu Arzu anne için... fakat zorundaydı. Fazla dayanamadı Mustafa... bakımsızlık, imkansızlıklar ardından 27 yaşında öldü. Geride 3 küçük kız çocuğu bırakarak. Doyasıya öpüp, koklayamadan. İşe gidemeyecek kadar dermansız kalmıştı... çabuk yoruluyor, çok terliyordu. Ölmeden bir ay önce işten de attılar. Allahtan ev sahibi vicdanlıydı kira falan almadı. Karısı Arzu haftada iki, bazen üç kez ev temizliğine gitti, gidebildi. İş bulsa her gün gidecekti fakat bulamıyordu. Genç annne Arzu’nun mini-mini ellerle çöplerden plastik toplayan ilk çocuğu Arife bakın ne anlatıyor: -- ’’ Ben oruç ayında doğduğum için babam adımı Arife koymuş. Dün 11 yaşına bastım. Beşinci sınıfa gidiyorum. Babam öldüğü için annem ve kardeşlerimle (7 ve 4 yaş) okul çıkışı birlikte çöp topluyoruz kardeşim küçük olduğu için torba taşıyamıyor... fakat benim giremediğim çöp bidonlarına giriyor. Çöp toplayan erkek çocuklar bana laf atıyorlar. Terbiyesizler. Plastik topluyoruz, Annem bizi göndermek istemiyor. Bazen gönderirken ağlıyor, ama ne yapalım, babam olsaydı toplamazdık. İlk zamanlar çöp kutularını karıştırırken utanıyordum, artık alıştım. Aç kalmaktansa...’’ (Gözleri doluyor küçük Arife’nin... Benimde.) Bu ve buna benzer gerçek anlatılar. Biz ise, Arife’ye ve onun gibi çöp toplayan çocuklara ’’Sokak Çocuğu’’ diyoruz? Bir süre daha takip ettim onları. Neredeyse kokmaya yüz tutmuş dönerli ekmeği bulduğu çöp bidonunun hemen arkasında çömelerek ve gizlice yemeye çalışan Arife ve kardeşini... Utanıyordu. (Hırsızların bile utanmadığı bir dönemde...) ARİFE!.. SEN NİYE UTANIYORSUN Kİ... UTANMASI GEREKEN SEN DEĞİLSİN Kİ. Seçim arifesinde, Saygılarımla
Ekleme Tarihi: 08 Mayıs 2023 - Pazartesi

Sokak Çocuğu...

Gözü kör olsun fakirliğin... hele, hele ÇARESİZLİĞİN.

Çok renkli hayallerle evlenmişti Arzu kız beyaz atlı prensi ile...

İşçi olarak çalışıyordu sevdiği adam.

Aydın’ın orta halli bir semtinde oturuyorlardı.

Başlangıçta her şey güzel gidiyordu. Taa ki Mustafa hastalanana kadar.

3 de çocukları olmuştu.

6 yıl çalışabildi Mustafa.

Sonra amansız bir hasatlığa yakalandı; Kan Kanseri.

(Zorluklarla geçen) 10 yıl evli kalabildiler.

Üç çocuğu doyurmak, hasta kocaya bakmak zordu Arzu anne için... fakat zorundaydı.

Fazla dayanamadı Mustafa... bakımsızlık, imkansızlıklar ardından 27 yaşında öldü.

Geride 3 küçük kız çocuğu bırakarak.

Doyasıya öpüp, koklayamadan.

İşe gidemeyecek kadar dermansız kalmıştı... çabuk yoruluyor, çok terliyordu.

Ölmeden bir ay önce işten de attılar.

Allahtan ev sahibi vicdanlıydı kira falan almadı.

Karısı Arzu haftada iki, bazen üç kez ev temizliğine gitti, gidebildi.

İş bulsa her gün gidecekti fakat bulamıyordu.

Genç annne Arzu’nun mini-mini ellerle çöplerden plastik toplayan ilk çocuğu Arife bakın ne anlatıyor:

-- ’’ Ben oruç ayında doğduğum için babam adımı Arife koymuş. Dün 11 yaşına bastım. Beşinci sınıfa gidiyorum. Babam öldüğü için annem ve kardeşlerimle (7 ve 4 yaş) okul çıkışı birlikte çöp topluyoruz kardeşim küçük olduğu için torba taşıyamıyor... fakat benim giremediğim çöp bidonlarına giriyor.

Çöp toplayan erkek çocuklar bana laf atıyorlar. Terbiyesizler.

Plastik topluyoruz, Annem bizi göndermek istemiyor. Bazen gönderirken ağlıyor, ama ne yapalım, babam olsaydı toplamazdık.

İlk zamanlar çöp kutularını karıştırırken utanıyordum, artık alıştım. Aç kalmaktansa...’’

(Gözleri doluyor küçük Arife’nin... Benimde.)

Bu ve buna benzer gerçek anlatılar.

Biz ise, Arife’ye ve onun gibi çöp toplayan çocuklara ’’Sokak Çocuğu’’ diyoruz?

Bir süre daha takip ettim onları.

Neredeyse kokmaya yüz tutmuş dönerli ekmeği bulduğu çöp bidonunun hemen arkasında çömelerek ve gizlice yemeye çalışan Arife ve kardeşini... Utanıyordu.

(Hırsızların bile utanmadığı bir dönemde...)

ARİFE!..

SEN NİYE UTANIYORSUN Kİ... UTANMASI GEREKEN SEN DEĞİLSİN Kİ.

Seçim arifesinde,

Saygılarımla

Yazıya ifade bırak !
Okuyucu Yorumları (0)

Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.

Yorum yazarak Topluluk Kuralları’nı kabul etmiş bulunuyor ve aydinyeniufuk.com.tr sitesine yaptığınız yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan tüm yorumlardan site yönetimi hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerezler kullanılmaktadır, sitemizi kullanarak çerezleri kabul etmiş saylırsınız.