Gazetecilik, yalnızca haber aktarmak değil; hakikatin izini sürmek, kamuoyunu bilgilendirmek ve toplumu ortak bir bilinç etrafında buluşturma çabasıdır. Bu meslek, evrensel bir etik omurga üzerinde yükselir: doğruyu söylemek, gerçeği çarpıtmamak, çıkar gözetmemek, halkın bilgi alma hakkına sadık kalmak. Bir gazeteci, olayları yansıtan bir ayna değil; pusulasını vicdana, rehberini bilgiye dayayan bir yorumcudur. İyi gazetecilik ne devlete angajedir ne de çıkar çevrelerine. Kalemini kiraya vermez, suskunlukla suç ortaklığı etmez. Halktan yana olur ama popülizme düşmez; cesurdur ama ölçülüdür. Köşe yazarı ise yalnızca olup biteni yorumlayan değil, olanla olması gereken arasındaki farkı topluma gösteren kişidir. Yazı, bir duruşun, bir fikrin ve çoğu zaman da bir hesaplaşmanın sahnesidir. Köşe yazarı; yalnızca satır yazmaz, sorumluluk taşır. Kimi zaman bir vicdan çağrısı, kimi zaman toplumun kolektif hafızasında yer edecek bir iz bırakır. Dünyada gazeteci algısı, ülkeden ülkeye değişse de demokrasisi gelişmiş toplumlarda gazeteci, kamu yararı için çalışan bir denetleyici olarak görülür. Medyanın dördüncü kuvvet oluşu, işte bu anlayışla mümkün olur. Gazetecilik, bir meslek olduğu kadar bir duruş biçimidir. Satırla susan değil, satırla konuşan; kör inançlara değil açık akla hizmet eden, korkuya değil cesarete dayalı bir mesleki çizgidir... Günümüz dijital çağında herkes bir şey söyleyebilir; ama gazeteci, “doğruyu söyleme” sorumluluğuyla ayrışır. Çünkü gazetecilik sadece haber yapmak değil, geleceğe not düşmektir.   Ben Elvan Çetin'de bu süreçte yukarıda bahsettiğim haliyle haber yapmak, köşe yazmak isterim. Denge politikası ve çıkar hesaplarının ön planda tutulduğu haliyle gazetecilik ve köşe yazarlığı belki bir dönem bizi, sizi, onları, bunları ayakta tutabilir, itibarlı gösterebilir, lakin uzun vadede oyun bittiğin de şah ile piyonun aynı kutuya konduğu gibi, para ile itibar kazanmış zatı muhteremler ile kalemini ve fikrini satan kişi/kurum ve yazarlar aynı kutu da yerini alır. Duygu yüklü sözcükler yerine, analitik zekâ ile neden sonuç ilişkisini baz aldığım, yazma sürecinde gün gelecek güruhların hoşuna gitmeyecek yazılar, haberler de yazabilirim. Lakin amaç ve gayem bağımsız/bağlantısız haber ve köşelerin okuyucuyla buluşmasıdır. "Gazetecilik, tarihin ilk taslağını yazmaktır." Philip Graham, The Washington Post’un eski yayıncısı. Hal böyle olunca benden görmemi beklemek yazmamamı istemek abesle iştigaldir. Ben hep az diyeceğim, umarım siz çok anlarsınız. Kalın sağlıcakla…