Çocuklarımızın davranışı ister bilinçli olsun ister bilinçsiz olsun büyük ölçüde sosyal modelleri görmek suretiyle benimsenir. Bir memleket, bölge, sosyal sınıf, okul, meslek ya da toplumdaki benzerlikler genellikle o grup üyelerinin birbirleriyle olan ilişkilerinden ve ilişkide bulundukları toplumun geleneklerini görerek kabullenmelerinden kaynaklanır. Toplumda dil, örf ve adetler, bazı meslekî etkinlikler, dinî uygulamalar ve ahlâkî değerler genellikle başkalarının davranışlarını gözlemleyerek, taklit ederek ve model alarak benimsenir ve öğrenilir. Ne mutlu ki bizlere çocuklarımızın hayata güçlü adım atabilmeleri için güçlü modelleri var önlerinde. Mustafa Kemal Atatürk. En çok çocukları sever, en çok onlarla mutlu olurdu. Kaç fotoğraf, kaç siyah beyaz belgesel görmüşüzdür, yanında mutlaka çocuklar ve sevimli dostlarımız hayvanlar yer alırdı. Atatürk, çocukların dünyayı nasıl cennete çevirdiklerini, büyüklere düşen görevin de çocuklara cennet bir dünya vermek olduğunu biliyordu.İlk çocuk bahçeleri onun zamanında kuruldu. Dünyanın ilk Çocuk Bayramı'nı o kurdu. Çocuk gelişimiyle ilgili söyledikleri de günümüzün çocuk bekleyen ve büyüten ailelerine de örnek teşkil etmekte. "Çoğu ailelerin öteden beri çok kötü bir alışkanlıkları var; çocuklarını söyletmez ve dinlemezler. Zavallılar lâfa karışınca, sen büyüklerin konusuna karışma der, sustururlar. Ne kadar yanlış, hatta zararlı bir hareket. Halbuki tam tersine, çocukları serbestçe konuşmaya; düşündüklerini, duyduklarını olduğu gibi ifadeye teşvik etmelidirler; böylece hem hatalarını düzeltmeye imkân bulunur, hem de ileride yalancı ve riyakâr olmalarının önüne geçilir. Kısacası, artık çocuklarımızı düşüncelerini hiç çekinmeden açıkça ifade etmeye, içten inandıklarını savunmaya, buna karşılık da, başkalarının samimî düşüncelerine saygı beslemeye artık alıştırmalıyız. Aynı zamanda onların temiz yüreklerinde yurt, ulus, aile ve yurttaş sevgisiyle beraber doğruya, iyiye ve güzel şeylere karşı sevgi ve ilgi uyandırmaya çalışmalıyız. Bence bunlar, çocuk terbiyesinde ana kucağından, en yüksek eğitim ocağına kadar her yerde, her zaman üzerinde durulacak önemli noktalardır. Ancak bu suretledir ki, çocuklarımız memlekete yararlı bir vatandaş ve mükemmel birer insan olurlar." Çocuklarımızın farklı özellikleri vardır.Onları hayat içinde güçlü kalmalarını sağlamalı bunu yaparken de kendi potansiyelinin farkındalığını oluşturmalıyız. Herkes Everest’e tırmanamayabilir ama herkesin tırmanabileceği bir Everest’i vardır. Asıl olan birimizin diğerinden daha iyi olması değil, her birimizin kendi içimizde taşıdığımız potansiyeli, kendimiz için en iyi ve en doğru olanı bulmasıdır. Kendi potansiyelinin doruğuna ulaşan insan, zaten yaşam içinde diğerlerinin arasındaki doğru yerini de bulmuş olur.